May mga araw na pag labas mu pa lang ng iyong magandang tahanan aba ang sasalubong agad sayo ay mga taong nakaburangot o nakasimangot. Hindi pwedeng hindi mu sila tatapunan ng pansin dahil ang mga itsura nila ay matangos pa ang nguso nila sa ilong nila. Kahapon nangyare sa akin ang ganitong araw. Paglabas ko pa lang ng pintuan e mga nakasimangot na ang sumalubong sa akin. Hanggang sa makasakay na ako. Sa Jip na sinasakyan ko me nakakatawa pa ngang eksena, yung babaeng nakaburangot na mas matangos ang nguso sa ilong e pumara, para ng para, gang sa matutulili ang driver at sinagot ang babae ng "itatabi at wala naman ako plano iuwe ka.." natawa ako sa tinuran ng driver at di ko talaga napigil ang aking sarili na hindi matawa. Sa aking pagtawa bago bumaba ang babaeng nakaburangot at nagalit pa sa akin at anu daw ba ang nakakatawa. Pag dating ko naman dito sa lugar na nagbibigay ng aking kayamanan ang mahal kong opisina. E, may mga mangilan-ngilan ren na nakasimangot gulat talaga ako kasi pakiramdam ko simula pa lang ng araw e ang dae ng matulis ang nguso.
Di naman bawal ngumiti, siguro naman di naman sila nagtatae o kung anu pa man para magsimangot. Ako kasi ewan ko lang mahilig ako ngumiti, kahit mukha na akong siraulo na nakangiti mag isa. Di ko yun pinag dadamot para yun sa mga tao na ipinapalagay ko na me kras saken. Lagi ko ren itinatanim sa bumbunan kong mababaw na lagi ako dapat ngumiti, una, dahil di ako kagwapuhan para mag suplado, dalawa, pakiwari ko ay madae ang nabubuo ang kanilang araw makita lang akong nakangiti(ito ang pakiramdam ng taong Rebisco, ang kapal ng piling kooooo). Tatlo, di ba magaan ang pakiramdam kung ang makakasalamuha mu ay nakangiti? apat, kahit ang lima sa anim kong ngipin ay bulok kelangan ko pa ren ngumiti. Saka, libre naman ang pagngiti kaya dapat ibinabahagi yun sa kahit kanino pa man.
Kaya wag kakalimutan na laging ngumiti...:)
No comments:
Post a Comment